ჩემს დაბადების დღეზე ჩემმა ქმარმა ტელეფონის ცარიელი ყუთი მაჩუქა, ხოლო დედამთილი ჩემს რეაქციას იღებდა თავის ახალ აიფონზე. ქმარს ეცინებოდა — სანამ თავის ადგილზე არ დავაყენე. 😱

ჩემს დაბადების დღეზე ჩემმა ქმარმა ტელეფონის ცარიელი ყუთი მაჩუქა, ხოლო დედამთილი ჩემს რეაქციას იღებდა თავის ახალ აიფონზე. ქმარს ეცინებოდა — სანამ თავის ადგილზე არ დავაყენე. 😱😱

მე 40 წელი შემისრულდა — მნიშვნელოვანი თარიღი, რომლისთვისაც დიდი ხნით ვემზადებოდი. სახლი მოვრთე, სუფრა გავაწყვე, ახლობლები და მეგობრები მოვიწვიე. საღამო შესანიშნავად დაიწყო — სიცილი, მუსიკა, brindzebi, მოგონებები. მე ნამდვილად ბედნიერი ვიყავი… ერთ მომენტამდე.

როცა საჩუქრების დრო დადგა, განსაკუთრებით ვნერვიულობდი. გულში ვიმედოვნებდი, რომ ქმარი ახალ ტელეფონს მაჩუქებდა — ძველი ხომ ცოტა ხნის წინ ჩაუვარდა ნიჟარაში ჩვენი პატარა ქალიშვილის წყალობით.

მომიახლოვდა გაბრწყინებული სახით და მომაწოდა ნარინჯისფერი ყუთი ცნობილი ბრენდის ლოგოთი. თვალებს ვერ ვუჯერებდი.

— „გააღე,“ — მითხრა, სიცილის შეკავებას ძლივს ახერხებდა.

მკრთალმა ხელებმა ავწიე თავსახური… და გავშეშდი.

შიგნით — არაფერი. არც ტელეფონი, არც დამტენი, არც ინსტრუქცია. უბრალოდ ცარიელი ყუთი.

ქმარი გვერდით იდგა და ხმამაღლა იცინოდა, დედამთილი კი ჩემს რეაქციას იღებდა თავის ახალ აიფონზე — იმაზე, რომელიც იმ ყუთში უნდა ყოფილიყო.

— „საშინლად სასაცილოა, არა?“ — თქვა ქმარმა, სიცილით სულმოკლებული.

სტუმრები დადუმდნენ. ოთახში უხერხული სიჩუმე ჩამოვარდა.

ყელში ბურთი გამეჩხირა, მაგრამ სცენის მოწყობა არ მინდოდა. გამეღიმა და მადლობა გადავუხადე „ორიგინალური“ საჩუქრისთვის. შიგნით კი ყველაფერი მდუღარე იყო.

როცა დღესასწაული დასრულდა და კმაყოფილი ქმარი სტუმრების გასაცილებლად გავიდა, დავიწყე შურისძიების გეგმის განხორციელება. ის, რაც გავაკეთე, მას სიცილს დაუვიწყებლად დაავიწყებდა. 😨🫣

ჩუმად ავკრიფე ქმრის რამოდენიმე ნივთი: კბილის ჯაგრისი, ორი პერანგი, დამტენი, საპარსი. ყველაფერი ჩავდე პარკში და კართან დავდგი.
შემდეგ შიგნიდან ჩავკეტე კარი და შუქი ჩავაქრე.

რამდენიმე წუთში კარზე დააკაკუნა.
— „გააღე, რა გჭირს? გასაღები დამრჩა!“ — ისევ სიცილით თქვა.

ჩემს დაბადების დღეზე ქმარმა ტელეფონის ცარიელი ყუთი მაჩუქა, დედამთილი კი ჩემს რეაქციას იღებდა თავის ახალ აიფონზე. ქმარს ეცინებოდა — სანამ თავის ადგილზე არ დავაყენე.

მშვიდად მივუახლოვდი კარს და ვუთხარი:

— „შეგიძლია დედაშენს გადახვიდე. იქ ხომ აიფონია, მხიარულება და კამერაც. მე კი ამ დროს დავფიქრდები, მჭირდება თუ არა კლოუნი სახლში.“

ის დგას კართან, ვერ იჯერებს, რომ სერიოზულად ვლაპარაკობ.
მე კი დივანზე დავჯექი, შამპანური დავისხი და პირველად იმ საღამოს გულწრფელად გამეღიმა.

ხანდახან საუკეთესო საჩუქარია ადამიანს შეახსენო, რომ ხუმრობებს შედეგები აქვს. 🎁💔