ხუთშაბათს მივედი დასახმარებლად. ყველაფერი ერთად მოვამზადეთ: სალათები, ცხელი კერძები, აპეტაიზერები, დესერტი. ყველაფერი წესის მიხედვით. გარდა იმისა, რომ… რამდენიმე პატარა ცვლილება შევიტანე.
არა, შხამი არა, მაგრამ რაღაც გასაკვირი: ტკბილ ნამცხვარში მარილი, ზეთის ნაცვლად ძმარი სალათში, და იმდენი წიწაკა ხორცში, რომ ცრემლს იწვევდა.
პარასკევს მივედი ზუსტად ერთი საათით ადრე, სანამ მორიგეობას დავიწყებდი. სტუმრები უკვე მოდიოდნენ, მაგიდა სავსე იყო კერძებით. დედამთილი ბრწყინავდა. ავდექი, ავიღე ჭიქა და ვთქვი:
— ძვირფასო სტუმრებო! ავწიოთ ჭიქები ჩვენი იუბილარის სადღეგრძელოდ! რა გასაოცარი ქალი, რა მზარეული! ყველაფერი, რაც ამ მაგიდაზე დევს, მან თვითონ გააკეთა! მთლიანად მარტო!
ტაში. დედამთილი სიხარულით გაწითლდა.
შემდეგ სტუმრებმა დაიწყეს კერძების დაგემოვნება.
დედამთილის ძმა ხორცის კბენისას ხველება დაიწყო. შემდეგ მისმა დამ დაიჭირა სახე სალათის დაგემოვნებისას. და მარილიანი ტორტი გახდა “წერტილი”.
— მმმ… ორიგინალურია, — თქვა ვიღაცამ, ვერც კი იცოდა, როგორ გამოეხატა თავაზიანად თავისი შოკი.
— ალბათ ახალი რეცეპტია? — თქვა სხვამ.
დედამთილი გაშეშდა. ავდექი, გავუღიმე და ვუთხარი:
— ბოლოს და ბოლოს, იქნებ მართლა ჯობდა ჩემი დახმარება მიგეღო…
და წავედი სამსახურში.
