ქორწილამდე ბევრად ადრე, ლიუდა ხშირად მეკითხებოდა:
– ამდენი ჭურჭელი გაქვს, რატომ ძველს იყენებ? აი, ნახე, ეს თეფში გაბზარულია და ეს ფინჯანი – ჩაშავებული.
– კარგ ჭურჭელს უკეთესი დროისთვის ვინახავ. ეს ჯერ კიდევ გამოსადეგია – ვპასუხობდი მე.
მართლა ასე იყო – ქორწილზე მიღებული ლამაზი ჭურჭელი კარადაში მელოდა, განსაკუთრებული შემთხვევისთვის. ლიუდა ხანდახან მეკითხებოდა, თუ შეიძლებოდა მისი გამოყენება დღესასწაულებზე, მაგრამ ყოველთვის ვპასუხობდი, რომ ჯერ შესაფერისი დრო არ იყო მოსული.
როდესაც ახალგაზრდებმა საბოლოოდ თავიანთი სახლი შეიძინეს, ბევრი დრო და ენერგია რემონტს დაუთმეს. მათი მინიმალისტური სტილი არ მომწონდა – ცივი და უსულო მეჩვენებოდა.
– არ გიფიქრია, უფრო საინტერესო შპალერი აგერჩია? ეს ნაცრისფერი კედლები ძალიან მოსაწყენია – შევთავაზე ერთხელ.
– მე მომწონს. სხვათაშორის, თქვენც არ გაწყენდათ რემონტი და ამ საბჭოთა ნაგვისგან გათავისუფლება – მიპასუხა მან.
– რა ნაგავი? ეს ყველაფერი ახალია, ყუთებშია. ჯერ გამოგვადგება.
როცა რემონტი დასრულდა და ახალი სახლის აღსანიშნავ საღამოზე მიგვიწვიეს, გადავწყვიტე, განსაკუთრებული საჩუქარი გამეკეთებინა. ვაჩუქე ქორწილზე მიღებული ერთ-ერთი ჭურჭლის სეტი, რომელიც არასდროს მქონდა გაღებული. ასეთი სილამაზე დღეს ვეღარ იშოვება. გადავეცით საჩუქარი, მივულოცეთ, ღვინო დავლიეთ და გემრიელად ვივახშმეთ. შემდეგ წასასვლელად მოვემზადეთ.
წასვლამდე ჩემს ქმარს ვუთხარი, ცოტახანს სკვერში დავმჯდარიყავით. მოულოდნელად დავინახე, როგორ გამოიტანა რძალმა ჩვენი საჩუქარი გარეთ. თავიდან მეგონა, რომ ჭურჭელი ამოალაგა და მხოლოდ ყუთს ყრიდა. მაგრამ შემდეგ გამეყურა ხმაური. გატეხილი იყო ჩემი ქორწინების სერვიზი.
ვეღარ მოვითმინე და მივედი მასთან:
– ასე მიხდი მადლობას? რაც ყველაზე ძვირფასი მქონდა, თქვენ მოგეცით.
– ეს ჭურჭელი უკვე დიდი ხნის წინ უნდა გამოგეყენებინა. ჩემს სამზარეულოში მხოლოდ ხელს მიშლის – მითხრა მან.
ერთი თვე გავიდა, მაგრამ დღემდე ვერ ვუყურებ ჩემს რძალს თვალებში. ვერ ვიგებ, როგორ შეძლო ამის გაკეთება. მაგრამ ერთი რამ ვისწავლე. სახლში რომ მივედი, კიდევ ერთი სერვიზი ამოვიღე, ძველი თეთრეული ახალით შევცვალე და ლამაზი პლედი გადავაფარე.
