მინდა პატარა ისტორია მოგიყვეთ ჩემს ქმარზე. ის ნამდვილი სამუშაომოყვარულია – სულ დაღლილი, ფიქრობს, რომ მისი სამსახური ყველაზე მნიშვნელოვანია და მას გარკვეული პრივილეგიები ეკუთვნის. მესმის, ბევრს მუშაობს, მაგრამ დედობა ხომ იოლი არ არის.
გასულ თვეში მის ოჯახთან შვებულებაში უნდა წავსულიყავით – შანსი, რომ ერთად დავისვენოთ. ჩემმა ქმარმა შესთავაზა, რომ თვითონ დაჯავშნიდა ბილეთებს. ვერ წარმოვიდგენდი, რა მელოდა!
აეროპორტში, როცა ბავშვზე და ბარგზე ვზრუნავდი, ვკითხე, სად გვქონდა ადგილები. ის ტელეფონში იყო ჩაფლული და გარკვეული პასუხი ვერ მივიღე.
ბოლოს უხერხული ღიმილით მითხრა, რომ პირველ კლასში ბილეთები იყიდა მხოლოდ თავისი თავისთვის და თავისი დედისთვის, ხოლო მე ეკონომკლასში დავრჩი ბავშვებთან ერთად. ყურებს ვერ ვუჯერებდი!
როცა ისინი პირველ კლასში მიდიოდნენ, ჩემმა გონებამ უკვე შურისძიების გეგმა შექმნა.
ჩემს ადგილას რომ დავჯექი, დავინახე, როგორ სვამდნენ ჩემმა ქმარმა და მისმა დედამ შამპანურს, მაშინ როცა მე ბარგის აწევას ვცდილობდი.
მახსენდა – მისი საფულე ჩემთან იყო! უსაფრთხოების შემოწმებისას ჩემს ჩანთაში ჩავდე და ახლა უკვე მზად ვიყავი სანახაობისთვის.
ორი საათის შემდეგ, როცა ეკონომკლასში სასუსნავებს ვაგემოვნებდი, დავინახე, როგორ ეძებდა ქმარი ნერვიულად ჯიბეებში რაღაცას და მიხვდა, რომ საფულე დაკარგული ჰქონდა.
ღიმილი ვერ შევიკავე, როცა გაწბილებული მომიახლოვდა და ფული მთხოვა.
თავი მოვაწონე, ვითომ ფულს ვეძებდი ჩანთაში და მხოლოდ 20 დოლარი მივეცი. შევახსენე, რომ დახმარება თავისი დედიკოსთვისაც შეეძლო ეთხოვა. ეს მომენტი ნამდვილად დავიმსახურე!
მოკლედ, მგზავრებო, გახსოვდეთ: თუ თქვენი პარტნიორი ცდილობს უკან დაგტოვოთ – ცოტა სამართლიანობა მგზავრობას გაცილებით სასიამოვნოს გახდის!
